O Fundacji

Fundacja Polonia Christi została ustanowiona w Roku Pańskim 2019. Jej nazwa nawiązuje do ponad tysiącletniej historii naszej Ojczyzny, która bierze swój początek już w ewangelizacji Słowian przez świętych Cyryla i Metodego oraz w męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha. W Roku Pańskim 966, Mieszko I przyjmując chrzest kontynuował chrystianizację ówczesnych ziem polskich, a w 991 oddał je pod opiekę Stolicy Apostolskiej, o czym zaświadcza dokument Dagome iudex. Nie sposób nie wspomnieć też o chwalebnym żywocie i świadectwie świętych Pięciu Pierwszych Polskich Męczenników, o świętym Andrzeju Świeradzie i jego uczniu świętym Benedykcie, jak też o męczeńskiej śmierci świętego biskupa Stanisława i ogłoszeniu go jednym z głównych Patronów Korony. Kiedy zaś herezja protestancka chciała i Rzeczpospolitą zagarnąć, wówczas król Zygmunt II August potwierdził przynależność Królestwa do Kościoła Rzymskokatolickiego poprzez przyjęcie, 7 sierpnia Roku Pańskiego 1564, uchwał Soboru Trydenckiego. Sam król bowiem tak pisał do papieża zdając sprawozdanie z postawy Nuncjusza Apostolskiego:

(…) Gdy albowiem Księgę Soboru w imieniu Waszej Świątobliwości miał mi wręczyć, i tym końcem został przeze mnie do senatu niespodzianie prawie wezwany, przemówił w taki sposób, że i nieszczęścia i wstrząśnienia tych czasów najżywiej odmalował, i szczególniejszą Waszej Świątobliwości pieczę i troskliwość o moje Królestwo, wśród tych zawichrzeń, wysławił, i na koniec mnie z całym moim senatem dzielnie imieniem Waszej Świątobliwości zagrzał do baczniejszego czuwania nad Rzeczpospolitą, której całość na wierze katolickiej zasadzoną być ukazał. Ta jego mowa wielu rozrzewniła i podobała się wszystkim. A przeto, jak nigdy, z łaski Boskiej, sercem od Stolicy Świętej oddalić się nie dałem, tak też i tę Księgę Soboru od Waszej Świątobliwości mnie wręczoną z najczulszą wdzięcznością przyjąłem; i nadal wszelkiej pilności i starania nie zaniedbam i dołożę, aby przepisy i ustawy tej Księgi, nie tylko na tych kartach, w których mi są podane, istniały, lecz aby po kościołach mego Królestwa i w sercach mego ludu jak najbujniej się krzewiły. Zatem siebie i Królestwo moje opiece Waszej Świątobliwości usilnie polecam. Dano na Sejmie Walnym w Parczowie dn. 9 sierpnia 1564.

Ojciec Święty, potwierdzając przywiązanie Rzeczypospolitej do Stolicy Świętej, ale i odwzajemnioną nad Królestwem opiekę deklarując, rychło dał odpowiedź ostatniemu z Jagiellonów w tych słowach:

Najmilszy w Chrystusie synu nasz! Pozdrowienie i Apostolskie błogosławieństwo! Dowiaduję się z listu Waszego Majestatu, że Księgę postanowień Soboru Trydenckiego, od wielebnego brata biskupa Zacyntu, Nuncjusza naszego, przy stosownej i zgodnej z okolicznością, mianej przezeń w senacie mowie, otrzymałeś. Że dołożyć wszelkiego starania i usilności przyrzekasz, aby te postanowienia po kościołach twego Królestwa zachowywano, i aby w sercach twego ludu jak najmocniej się krzewiły. Te twoje chęci, prawdziwie króla chrześcijańskiego i katolickiego godne, arcy pochwalamy, i bynajmniej nie wątpimy, że stosownie do twojej mądrości i pobożności rzeczywiście to uskutecznisz. Niczym innym nie możesz więcej przyczynić się nie tylko do czci Boskiej i użytku kościołów, lecz nawet do całości twojego Królestwa. A przeto jak z obowiązku naszego, tak i z ojcowskiego ku tobie przywiązania, Majestat twój zachęcamy i prosimy, abyś nad zachowaniem i spełnieniem tych postanowień czuwał; co mamy nadzieję, że i inni królowie i książęta uczynią. (…) Dan u św. Piotra dn. 3 listopada 1564.

Przez kolejne wieki Naród potwierdzał, że chce należeć do Chrystusa i przyczyniać się do budowania Jego Królestwa. Wystarczy przywołać tylko te najbardziej dziś znane wydarzenia, jak Śluby Lwowskie (AD 1656) Jana Kazimierza intronizujące Najświętszą Maryję Pannę na Królowę Krony Polskiej; jak Akt poświęcenia Narodu Polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa na Jasnej Górze (AD 1920), w Krakowie (AD 1921) i w Warszawie (AD 1951); jak Akt poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi na Jasnej Górze (AD 1946); jak Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego (AD 1956); czy jak Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana w Krakowie (AD 2016).

Wszystkie te wydarzenia potwierdzają, że Polska jest Chrystusowa, że Polska jest Chrystusa; Polonia Christi. Jednakże, w tych latach 20. XXI wieku, jasno widać, iż Naród wielu zobowiązań złożonych Ślubów, albo nie wypełnił, albo nawet i zlekceważył sprzeniewierzając się danemu niegdyś słowu. Potrzeba zatem codziennej pracy, aby cześć i chwała Jezusa Chrystusa i Maryi Niepokalanej, przez wszystkie krainy Królestwa Polskiego głoszona i rozszerzana była.

Podstawowym celem Fundacji Polonia Christi jest służba Kościołowi Rzymskokatolickiemu i Rzeczypospolitej Polskiej, działalność na rzecz cywilizacji łacińskiej, troska o społeczne panowanie Chrystusa Króla oraz działanie na rzecz ogółu społeczeństwa polskiego w zakresie kultu religijnego, nauki, oświaty, kultury i dobroczynności.

Statut Fundacji – spisany 27 października Roku Pańskiego 2019, w Święto Pana naszego Jezusa Chrystusa Króla, a zatwierdzony w dniu ustanowienia Fundacji aktem notarialnym, tj. 31 października Roku Pańskiego 2019, w Wigilię Święta Wszystkich Świętych – zawiera następujące cele szczegółowe:

• szerzenie czci Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask,
• promowanie Tradycji katolickiej,
• wspieranie rzymskokatolickiego kultu religijnego, troska o zachowanie oraz upowszechnianie tradycyjnej duchowości, dyscypliny, liturgii, sakramentów, zwłaszcza rytu rzymskiego Mszy świętej, zgodnego z Konstytucją Apostolską Quo primum tempore św. Piusa V, a jedynie przypomnianego przez Benedykta XVI w Motu proprio Summorum Pontificum,
• propagowanie nauczania Magisterium Kościoła, papieży oraz wybitnych teologów i myślicieli katolickich,
• promowanie działalności i wspieranie Zakonów, Bractw, Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Duszpasterstw Tradycji Łacińskiej, Prywatnych i Publicznych Stowarzyszeń Wiernych, parafii, kapłanów i biskupów obrządku rzymskiego, których działalność jest zbieżna z celami Fundacji,
• rozpowszechnianie nauczania o społecznym panowaniu Chrystusa Króla oraz idei Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla w Polsce i innych narodach świata,
• prowadzenie działalności ewangelizacyjnej i rekolekcyjnej,
• wspieranie misji katolickich,
• podtrzymywanie tradycji narodowych oraz propagowanie wiedzy o Polsce i pielęgnowanie polskości w Ojczyźnie i poza jej granicami,
• kształtowanie postawy narodowego patriotyzmu,
• działanie na rzecz współpracy narodów i państw w duchu christianitas,
• wspieranie rozwoju nauki,
• troska o formację i kształcenie studentów i doktorantów uczelni katolickich, a zwłaszcza kandydatów do święceń kapłańskich,
• zaangażowanie w edukację oraz wychowanie dzieci i młodzieży, zwłaszcza przez wspieranie edukacji klasycznej,
• prowadzenie działalności dokumentacyjnej, wydawniczej i bibliotecznej,
• wspieranie i tworzenie mediów katolickich,
• organizowanie działalności kulturalnej oraz ochronę dóbr kultury i tradycji,
• propagowanie szlachetnych idei w sporcie i rekreacji,
• działalność charytatywna,
• promocja i organizowanie wolontariatu.

Fundacja realizuje swoje cele m. in. przez:

• samodzielne lub we współpracy z innymi podmiotami organizowanie, finansowanie i prowadzenie przedsięwzięć realizujących cele Fundacji: rekolekcji, pielgrzymek, spotkań formacyjnych i modlitewnych, procesji; konferencji, wykładów, sympozjów, seminariów, sesji, kongresów, szkoleń, kursów, warsztatów, konwersatoriów; koncertów, wystaw, projekcji, spotkań autorskich; wyjazdów studyjnych, obozów, kolonii, rajdów,
• wspieranie materialne Zakonów, Bractw, Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Duszpasterstw Tradycji Łacińskiej, Prywatnych i Publicznych Stowarzyszeń Wiernych, parafii, kapłanów i biskupów obrządku rzymskiego, których działalność jest zbieżna z celami Fundacji,
• konserwację dawnych dzieł sztuki sakralnej i kościelnej sztuki użytkowej oraz zakup, produkcję, szycie i renowację paramentów i szat liturgicznych, a także figur, obrazów i innych dzieł sztuki sakralnej,
• popularyzację chorału gregoriańskiego,
• materialne wspieranie misji i misjonarzy,
• podejmowanie akcji rocznicowych,
• wydawanie i rozpowszechnianie ksiąg, reprintów, modlitewników, książek, periodyków, broszur, folderów, kart pocztowych, kalendarzy, ulotek, plakatów, filmów,
• finansowanie prac naukowo-badawczych,
• patronowanie przedsięwzięciom realizującym cele zbieżne z celami Fundacji,
• otwieranie filii zarówno na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, jak i poza jej granicami,
• etc.

Jako ważny zapis w Statucie Fundacja traktuje § 19 ust.1-4, gdzie czytamy:

• We wszystkich oratoriach, kaplicach i kościołach wybudowanych z funduszy Fundacji oraz w tychże nabytych przez Fundację przez kupno czy darowiznę, na jakimkolwiek etapie działania Fundacji, liturgia może być sprawowana jedynie według tradycyjnych ksiąg, mszałów i rytuałów zgodnych ze Świętą Tradycją Kościoła Rzymskokatolickiego.
• Rozumie się przez to, iż dla rytu rzymskiego Mszy świętej dopuszcza się tylko i wyłącznie Missale Romanum ustanowiony i promulgowany przez papieża, św. Piusa V, w Konstytucji Apostolskiej Quo primum tempore w Roku Pańskim 1570 oraz jego późniejsze wydania promulgowane przez prawowitych papieży. Za takie wydanie nie uznaje się mszału promulgowanego w 1969 roku, który ustanowił Novus Ordo Missæ. Także i pozostałe sakramenty mogą być sprawowane jedynie według ich tradycyjnego rytu rzymskiego sprzed reformy dokonanej po Soborze II Watykańskim.
• W celebracji Mszy świętej według rytu rzymskiego, zgodnego z Konstytucją Apostolską Quo primum tempore, zalecane i godne pochwały jest używanie Missale Romanum i zachowanie Rubryk zatwierdzonych przez św. Piusa X. Należy to zachować zwłaszcza w celebracji Wielkiego Tygodnia. Pochwala się jednak zachowanie czcigodnych i starodawnych zwyczajów polskich oraz dopuszcza się używanie Missale Romanum według jego ostatniej editio tipica wydanego w Roku Pańskim 1962, a także jego ewentualnych przyszłych wydań, ale wtedy i tylko wtedy, gdy będą zgodne ze wspomnianą Konstytucją Apostolską.
• Dla innych rytów niż ryt rzymski, które przez nie mniej niż 200 lat przed wydaniem Konstytucji Apostolskiej Quo primum tempore celebrowały liturgię według własnych ksiąg, np. ryt dominikański, dopuszcza się ich mszały, rytuały i zwyczaje, które zgodne są ze wspomnianą Konstytucją Apostolską i nie zostały zreformowane po Soborze II Watykańskim.

Fundacja została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego dnia 2 kwietnia Roku Pańskiego 2020.

20 października Roku Pańskiego 2020, w Święto historycznego patrona Polski – św. Jana Kantego – została powołana Rada Fundacji, która obecnie liczy siedmiu członków.

Wywiązując się z obowiązku ustawowego, o corocznej publikacji danych dotyczących sumy uzyskanych darowizn, Fundacja informuje, że w Roku Pańskim 2023 otrzymała darowizny na ogólną kwotę 20.941,58 PLN.